طنزهای یک م.ر.سیخونکچی

گاهی فقط میشود طنز نوشت!

طنزهای یک م.ر.سیخونکچی

گاهی فقط میشود طنز نوشت!

۱۲ مطلب در خرداد ۱۳۹۴ ثبت شده است

نمی‌دانم می‌دانید توافق ژنو یعنی چه یا نه؟ اما حتما می‌دانید که امروز آقای عراقچی در مجلس از پذیرفتن حق طرف غربی برای بازرسی از مراکز نظامی ایران سخن گفته است. فکر میکنید چطور شد که در این یک سال و نیم از «میدانید توافق ژنو یعنی چه» به اینجا رسیدیم؟! اینجوری:

 

مرحله اول: این مذاکرات فقط درباره موضوعات هسته‌ای است.

 

مرحله دوم: ما فقط درباره موضوعات هسته‌ای مذاکره می‌کنیم اما طرف مقابل دوست دارد درباره سایر موضوعات هم مذاکره کند.

 

مرحله سوم: ما فقط درباره موضوعات هسته‌ای مذاکره می‌کنیم اما طرف مقابل هی می‌پرد وسط صحبت ما و درباره موضوعات غیر هسته‌ای مذاکره می‌کند.

 

مرحله چهارم: ما فقط درباره موضوعات هسته‌ای مذاکره می‌کردیم اما گفتیم یه دقیقه صبر کنیم ببینیم این طرف مقابل چی می‌خواد بگه هی میپره وسط حرف ما.

 

مرحله پنجم: طرف مقابل درباره موضوعات غیر هسته‌ای حرفش رو زد بعد که ما خواستم بپریم وسط حرفش و درباره موضوعات هسته‌ای مذاکره کنیم با پشت دست زد تو دهنمون!

 

مرحله ششم: تا ما بیایم دهنمون رو صاف و صوف کنیم و دوباره درباره موضوعات هسته‌ای مذاکره کنیم طرف مقابل بحث بازرسی از مراکز نظامی رو مطرح کرد.

 

مرحله هفتم: ما قاطعانه گفتیم که اجازه بازرسی از مراکز نظامی خود را نمی‌دهیم.

 

مرحله هشتم: ما غیر قاطعانه گفتیم که اجازه بازرسی از مراکز نظامی خود را نمی‌دهیم!

 

مرحله نهم: ما همینطوری با خنده در حالی که داشتیم با آقاشون قدم میزدیم گفتیم که اجازه بازرسی از مراکز نظامی خود را نمی‌دهیم.

 

مرحله دهم: ما گفتیم که موافقید اجازه بازرسی از مراکز نظامی خود را ندهیم؟

 

مرحله یازدهم: ما گفتیم که اجازه بازرسی از مراکز نظامی خود را می‌دهیم به شرطی که ۴۸ ساعت قبل اعلام کنند کجا را می‌خواهند بازدید کنند.

 

مرحله دوازدهم: ما گفتیم اجازه بازرسی از مراکز نظامی خود را می‌دهیم اما ناظران را با چشم بسته به آن مرکز برده و آنجا یهویی چشمشان را باز میکنیم.

 

مرحله سیزدهم: ما اجازه بازرسی از مراکز نظامی خود را دادیم به شرطی که ما را هم با خود ببرند! آنها هم به شرط آنکه قول بدهیم زیاد حرف نزنیم و مزاحم بازرسی آنها نشویم قبول

کردند!

 

مرحله چهاردهم: ما اجازه بازرسی از مراکز نظامی خود را دادیم به شرطی که چشم ما را نبندند و با خود ببرند و بگذارند کنارشان بایستیم و بازرسی از مراکز نظامی دیگران را یاد بگیریم!

 

مرحله پانزدهم: ما اجازه بازرسی از مراکز نظامی خود را دادیم اما قویا شرط کردیم اجازه بازرسی از جاهای خیلی خصوصی مراکز نظامی ما را ندارند.

 

مرحله شانزدهم: ما اجازه بازرسی از مراکز نظامی خود را دادیم اما به شرط اینکه اگر خواستند وارد جاهای خیلی خصوصی مراکز نظامی ما شوند اول در بزنند.

 

مرحله هفدهم: ما اجازه بازرسی از مراکز نظامی خود را دادیم اما قرار شد اگر خواستند وارد جاهای خصوصی مراکز نظامی ما شده و در زدند و یکی گفت «اهن»، لااقل ۵ ثانیه صبر کنند تا طرف شلوارش را بکشد بالا!

 

مرحله هجدهم: ما اجازه بازرسی از مراکز نظامی خود را دادیم به شرطی که آنها دست علی بدهند بیایند نظارتشان را بکنند و بروند و مشکلی درست نکنند و از اطلاعات بدست آمده برای کارهای بد بد استفاده نکنند!

 

مرحله نوزدهم: ما اجازه بازرسی از مراکز نظامی خود را دادیم اما آنها هم باید قول بدهند با اطلاعاتی که از این بازدیدها بدست می‌آورند علیه دانشمندان ما کاری نکنند یا حداکثر برای آنها سبیل آتشین بکشند!

 

مرحله بیستم: ما اجازه بازرسی از مراکز نظامی خود را دادیم به شرطی که بعد از بازرسی و قبل از ترور دانشمندان هسته‌ای یا فرماندهان نظامی ما ۳ ساعت به ترور شوندگان فرصت بدهند با خانواده خود خداحافظی کنند!

 

مرحله بیست و یکم: ما اجازه بازرسی از مراکز نظامی خود را دادیم اما آنها باید قول بدهند که اگر خواستند بر اساس این اطلاعات دانشمندان ما را ترور کنند بین هر ترور حداقل باید یک هفته فاصله باشد تا بتوانیم در شان این افراد مراسم ترحیم گرفته و رییس جمهور و وزیر امورخارجه فرصت داشته باشند در مراسم ختم و گرامیداشت آنها شرکت کنند! طرف غربی باید ما را درک کند که واقعا امکان حضور در بیش از هفته‌ای یک ختم برای دولت ممکن نیست و ما از این خط قرمز امکان ندارد کوتاه بیاییم. حرف استراحت و اوقات فراغت مسئولان است، الکی که نیست! ضمنا اگر هم خواستند در دو هفته تعطیلات نوروز کسی را ترور کنند باید طرف حتما اهل کیش باشد که مسئولان بتوانند در ختمش شرکت کنند و یادش را گرامی بدارند! وقتی میگیم اجازه بازرسی‌های مدیریت شده را دادیم یعنی این!

 

مرحله بیست و دوم: ما اجازه بازرسی از مراکز نظامی خود را دادیم، شرطی هم نگذاشتیم اما آنها گفتند اصلا احتیاجی به اجازه ما ندارند و هر وقت عشقشان بکشد می‌آیند و از هر جا که خواستند بازرسی می‌کنند و می‌روند! بنابراین اصلا موضوع اجازه دادن یا ندادن ما برای بازدید آنها از مراکز نظامی از موضوع مذاکرات خارج شده است و خدا شاهد است که اصلا در اینباره مذاکره نمی‌کنیم!

  • م.ر سیخونکچی

چاپ آخر/10

 

 

نمایشگاه غذای تهران!

یکی از مسئولان شرکت آسان پرداخت که کارهای فروش اکترونیکی نمایشگاه کتاب و دستگاه‌های پوز و... را انجام می‌دهد خیلی طبیعی و بدون اینکه کوچکترین چین و چروکی در صورتش مشاهده شود، گفته است مطمئناً تراکنش‌های اغذیه فروشی‌های نمایشگاه بالاتر خواهد بود!

حالا که تراکنشهای اغذیه فروشی‌های نمایشگاه «کتاب» بالاتر از تراکنشهای کتابفروشی‌های نمایشگاه «کتاب» است، آن هم مطمئناً، بنده پیشنهاد میکنم سال بعد در همین زمان و همین مکان نمایشگاه غذای تهران (در چند بخش غذاهای عمومی، غذای کودک،غذای بین الملل، غذای دانشگاهی و...) برگزار شود و در کنارش چند غرفه هم به فروش کتاب بپردازند. اینطور شاید فروش کتابفروشی‌ها بیشتر از اغذیه فروشی‌ها شود!

 

 

گفتگو با یک نویسنده پرفروش نمایشگاه

خدا بخواد دو رقمی میشیم!

 

چاپ آخر: سلام قربان. اگر امکان داره میخواستم بعنوان یک نویسنده پرفروش با شما مصاحبه کنم...

نویسنده: از کجا هستید؟

چاپ آخر: از چاپ آخر!

نویسنده: نه... من با رسانه‌های داخلی حکومتی مصاحبه نمیکنم. دیشب هم اگر دیده باشید معرفی کتابم تو بی‌بی‌سی پخش شد. یه ساعت دیگه هم قرار مصاحبه با دویچه وله دارم. گفتگو با رادیو زمانه هم الان رو سایته...

چاپ آخر: باشه... پس من رفتم...

نویسنده: نه... کجا... آقا!

چاپ آخر: بله... گفتید مصاحبه نمیکنید دیگه!

نویسنده: نه... چیزه... حالا من گفتم، شما یک کم اصرار کنید دیگه...

چاپ آخر: نه، من اصراری ندارم!

نویسنده: حالا که اصرار میکنید مصاحبه میکنم!

چاپ آخر: عرض کردم اصراری ندارم!

نویسنده: حالا مصاحبه کنید دیگه!

چاپ آخر: نه، با اجازه تون...

نویسنده: آقا نرو...

چاپ آخر: عه! آقا ول کن لباسم رو!

نویسنده: تو رو خدا... یک کم مصاحبه کن! یه کوچولو...

چاپ آخر: آقا کار دارم... شما هم گفتی فقط با خارجی‌ها مصاحبه میکنی دیگه!

نویسنده: غلط کردم... جون مادرت!

چاپ آخر: دیگه افه نیای ها!

نویسنده: چشم... قول میدم.

چاپ آخر: خب... بفرمایید که کتابتون که پرفروش بوده چیه؟ یه توضیحی بدید لطفاً.

نویسنده: مرامی قبلیاش رو که تو مصاحبه نمیاری؟

چاپ آخر: نخیر.... سوال رو پاسخ بدید لطفاً... میرما!

نویسنده: چشم... ببخشید... عرض کنم که کتاب من در واقع یکسری دریافتهای ضمنی من هست از زندگی اجتماعی در جامعه‌ای که ارزشها رو به واسطه حضور پارادایم‌های فرهنگی از دریچه تنگ بایدها و نبایدها میبینه و به همین دلیل بازخوردهایی که میگیره از اون چیزی که در واقعیت هست کمی به نوعی مازوخیسم ارتجاعی تمایل داره و...

چاپ آخر: آقا بسه... خب... بسه... سردرد گرفتم!

نویسنده: چشم...

چاپ آخر: کتابتون چند تا فروخته تا حالا که بعنوان پرفروش تو همون شبکه‌ها و سایتها معرفی شدید؟

نویسنده: آمار امروز رو ندارم چون مشغول مصاحبه با وی او ای بودم...

چاپ آخر: باز شروع کردی؟!

نویسنده: ببخشید... عرض کنم که آمار امروز رو ندارم اما تا دیورز هفت تا فروخته بودیم!

چاپ آخر: هفت تا؟!

نویسنده: بله... البته بدون احتساب اون دو تا نسخه پرینتی که دادم بودیم به ویراستار و مدیر انتشارات. با احتساب اونا میشه 9 تا!

چاپ آخر: پیش بینی‌تون چیه؟

نویسنده: ما روی دو رقمی شدن هدف گزاری کرده بودیم که فکر میکنم با توجه به تمدید زمان نمایشگاه برسیم بهش!

چاپ آخر: عجب... شما برو با همونا مصاحبه کن!

 

 

 

مشاوره چاپ آخر:

سوال: با سلام. بنده رضامنصورعالی هستم، 58 ساله که کتاب خاطراتم را نوشتهو برای انتشار در اختیار چندین ناشر قرار داده‌ام اما همگی آنها با این توضیح که بخش قابل توجهی از این خاطرات از نظر تاریخی سندیت ندارد و در تعارض با خاطرات خیلی افراد دیگر است و احتمالا مجوز نخواهد گرفت، از انتشار آن امتناع می‌کنند. از جنابتان درخواست یاری و مساعدت جهت پیدا کردن راه حل مقتضی را دارم. عنایت شما مزید امتنان خواهد بود.

پاسخ: خب عرض کنم که راستش الان فقط یه نفر هست که خاطراتش بدون ممیزی چاپ میشه و به راحتی در کتابفروشی‌ها و نمایشگاه کتاب به فروش میرسه. راه حلی هم که به نظرمن میرسه اینه که برای شما اگر صرف منتشر شدن این خاطرات مهمه، شما با چشم پوشی از نقش خودتون تو این خاطرات، اونا رو بدید اون بنده خدا بعنوان خاطرات خودش منتشر کنه. همانطور که گفتم چون خاطرات «حاج آقا» ممیزی نداره قطعا خاطرات شما هم میره زیر چاپ و... فقط دیگه از شما اسمی به میون نمیاد دیگه! مثل این میمونه که خاطرات شما رو به بدن یه آدم مهم پیوند زده باشن!

  • م.ر سیخونکچی